Selamlar 💐 Korona günlerinde birçok uzmanın kendi alanında çevrimiçi eğitim ve seminerler vermesi evde kalmayı büyük ölçüde kolaylaştırıyor ve hatta keyifli kılıyor. @anpsikoloji aracılığıyla @meltem_sunar hocanın çift terapisi üzerine anlattıkları da çok faydalı oldu. Ayrıca söylemeden geçemeyeceğim, bilgi ve tecrübeye hep çok saygı duyarım fakat bir de güzel tavır, üslup var ki bunlarla birleşince tabiri caizse harikulade oluyor. Meltem hocayı bu anlamda çok sevdim. Kendisine tekrar teşekkürlerimi sunuyorum. Kimler okusun bu gönderiyi? Esasında muhatabı psikoloji alanındaki kişiler olan bu programın notlarını hem meslek arkadaşlarım hem de konuyla ilgili olan herkes okuyabilir. Bazı kısımlar teknik ile ilgili olsa da çoğu kısımdan ilgili herkes yarar görecektir. Son olarak, programa zoom üzerinden telefonum ile katılıp bilgisayarımda da notlarımı yazdım. Konuşmalarla eş zamanlı not aldığım için metinde cümle düşüklükleri vb hatalar olabilir lütfen mazur görün. S...
Soru cevapta gelen bir soru üzerine hikaye kafi gelmeyince gönderi hazırladım. Konu hassas, biraz uzunca oldu, ilgilenenler için devamı yorumda. :) Haydi buyrun 💜
💜
‘Tekrar güvenli bağlanma’ için en başından ne yapılması gerekiyorsa onu yapmak uygun olacaktır. Fakat asıl cevaptan önce söylemek istediğim bir kaç şey olacak. :) Çalışan anne olmak bir taraftan işleri zorlaştırıyor gibi görünse de annenin farklı bir sosyal çevreden beslenmesi ona iyi gelir. Aslında kadının ‘anne’ rolününü dışındaki tüm rollerinde (eş, çalışan, arkadaş, hayvansever vs. ) belli bir düzeyde doyum sağlaması anneliğini büyük ölçüde destekleyecektir. Bu yüzden kadınlar, -istediği takdirde-çalışmayı anneliğinin sekteye uğraması, bebeğine ihanet olarak görmemesi önemli. Yalnızca, bunun hem annenin fizyolojisi hem bebeğin dünya ile ilk adaptasyonu açısından doğumdan sonraki 6 aydan itibaren olması tavsiye ediliyor. Bağlanma meselesi ise genel kabul gören haliyle yaşamın ilk 2 yılında gerçekleşir. Fakat bu dönemde yanlış yapılan, ters giden şeyler elbette olabilir. Çünkü ebeveyn olmak yalnızca ebeveyn olarak öğrenilir. :) O halde hemen yeniden güvenli bağlanmanın yollarını aramakta fayda vardır. Bunun için en uygun zaman 4-6 yaş aralığıdır, sonraki en iyi dönem ergenlik öncesi dönemdir. Tüm bunlar kaçırıldıysa ergenlik dönemi içerisinde de (15-16-17 yaşlar) çocuğunuzla sağlıklı, güvenli bağlanmanın temellerini atmak yine mümkündür. Çünkü insan mekanik bir mekanizma değildir, kesin/keskin sınırları yoktur. Çoğu yaşam tecrübesi telafiye açıktır.
Peki asıl soruya gelecek olursak, çocuğumuzun bir şekilde güvenli bağlanmadığını düşünüyorsak ne yapmak gerekir?
Aslında en başından ne yapmak gerekiyorsa onu yapmak gerekir. :) 💜
mesela güzel, eğlenceli banyo seanslar.
Bol dokunmalı, sarılmalı, koklaşmalı bir iletişim.
Arada bir de olsa sarılıp uyumak.
Ağladığında, hoşnut olmayacağınız herhangi bir şey yaptığında sakinlik ile yaklaşmak. Duygu regülasyonunda ona yardımcı olmak.
Birlikte bol resimli yaşına uygun kitaplar okumak (bunun için profilime sabitlendiğini ‘önemli yazılar story klasöründen yararlanabilirsiniz.), hayaller kurmak, resim yapmak, sohbet etmek, sinemaya gitmek, yürüyüş yapmak, piknik yapmak gibi minik de olsa özel anlar paylaşmak.
Baskılamamak, kontrollü ama serbest bırakmak.
Birlikte kumlarda oynamak, hoplamak, zıplamak, boğuşmak. :)
Ona onun penceresinden bakmak, ordan hitap etmek yani.
Bir şey daha, anne olarak, ebeveyn olarak kendinize her açıdan iyi bakmak bu işin başka bir sırrıdır, unutmayınız. :)
•
•
•
•
•
•
•
•
💜
‘Tekrar güvenli bağlanma’ için en başından ne yapılması gerekiyorsa onu yapmak uygun olacaktır. Fakat asıl cevaptan önce söylemek istediğim bir kaç şey olacak. :) Çalışan anne olmak bir taraftan işleri zorlaştırıyor gibi görünse de annenin farklı bir sosyal çevreden beslenmesi ona iyi gelir. Aslında kadının ‘anne’ rolününü dışındaki tüm rollerinde (eş, çalışan, arkadaş, hayvansever vs. ) belli bir düzeyde doyum sağlaması anneliğini büyük ölçüde destekleyecektir. Bu yüzden kadınlar, -istediği takdirde-çalışmayı anneliğinin sekteye uğraması, bebeğine ihanet olarak görmemesi önemli. Yalnızca, bunun hem annenin fizyolojisi hem bebeğin dünya ile ilk adaptasyonu açısından doğumdan sonraki 6 aydan itibaren olması tavsiye ediliyor. Bağlanma meselesi ise genel kabul gören haliyle yaşamın ilk 2 yılında gerçekleşir. Fakat bu dönemde yanlış yapılan, ters giden şeyler elbette olabilir. Çünkü ebeveyn olmak yalnızca ebeveyn olarak öğrenilir. :) O halde hemen yeniden güvenli bağlanmanın yollarını aramakta fayda vardır. Bunun için en uygun zaman 4-6 yaş aralığıdır, sonraki en iyi dönem ergenlik öncesi dönemdir. Tüm bunlar kaçırıldıysa ergenlik dönemi içerisinde de (15-16-17 yaşlar) çocuğunuzla sağlıklı, güvenli bağlanmanın temellerini atmak yine mümkündür. Çünkü insan mekanik bir mekanizma değildir, kesin/keskin sınırları yoktur. Çoğu yaşam tecrübesi telafiye açıktır.
Peki asıl soruya gelecek olursak, çocuğumuzun bir şekilde güvenli bağlanmadığını düşünüyorsak ne yapmak gerekir?
Aslında en başından ne yapmak gerekiyorsa onu yapmak gerekir. :) 💜
mesela güzel, eğlenceli banyo seanslar.
Bol dokunmalı, sarılmalı, koklaşmalı bir iletişim.
Arada bir de olsa sarılıp uyumak.
Ağladığında, hoşnut olmayacağınız herhangi bir şey yaptığında sakinlik ile yaklaşmak. Duygu regülasyonunda ona yardımcı olmak.
Birlikte bol resimli yaşına uygun kitaplar okumak (bunun için profilime sabitlendiğini ‘önemli yazılar story klasöründen yararlanabilirsiniz.), hayaller kurmak, resim yapmak, sohbet etmek, sinemaya gitmek, yürüyüş yapmak, piknik yapmak gibi minik de olsa özel anlar paylaşmak.
Baskılamamak, kontrollü ama serbest bırakmak.
Birlikte kumlarda oynamak, hoplamak, zıplamak, boğuşmak. :)
Ona onun penceresinden bakmak, ordan hitap etmek yani.
Bir şey daha, anne olarak, ebeveyn olarak kendinize her açıdan iyi bakmak bu işin başka bir sırrıdır, unutmayınız. :)
•
•
•
•
•
•
•
•
Yorumlar
Yorum Gönder